Just another week in South Africa

25 mei bezoek aan Ikusasa
Vandaag zijn we met Ronel Black van The Cradle of Hope een bezoekje gaan brengen aan Ikusasa. Ikusasa is een opvangtehuis voor straatjongens. Hier worden vooral donkere jongens in huis genomen, ze worden eigenlijk letterlijk van de straat afgeplukt. Kevin, de leraar voor alle jongens maar tevens ook een bewoner van het huis , gaf ons een rondleiding met de nodige uitleg.

Bij de ingang stond een groot bord, waar de jongens zich konden inschrijven die werk zochten, maar ook mensen die werk voor hen aanboden. Tevens werd er gevraagd voor een pastoor voor het huis. In het rechtergedeelte van het huis werd een kantoor gebouwd, hier zou een social worker komen werken die de jongens zou bijstaan. Daarachter, was één grote kamer met banken, televisie, computers en zelfs een drumstel. Dit was de relaxruimte, enkele jongens waren aan het computeren en tv aan het kijken. Daarnaast werd deze kamer gebruikt om les te geven aan de jongens, zodat ze een goede opleiding hebben als ze het huis verlaten.

Aan de linkerkant was een kamer waar ze kleren waren aan het uitsorteren en een grote keuken, waar drie vrouwen elke dag het eten klaarmaakte. Achter deze kamer, was de slaapzaal. Aan de zijkanten stonden stapelbedden. Op het moment accommodeerde Ikusasa acht jongens, maar er is plaats voor twintig jongens. Sommige jongens blijven er voor een lange periode, anderen zijn na een week weer weg, omdat ze het straatleven gewend zijn. Verder worden sommige jongens opgezocht door hun oude straatbendes, en worden ze in elkaar geslagen omdat ze niet meer bij de bende willen horen, dus worden ze weer genoodzaakt om op straat te gaan wonen.

Toch een bijzonder mooi initiatief en de accommodatie was van erg hoge kwaliteit. The Cradle of Hope voorziet dit tehuis met dekens en voedsel en zelfs oude kleren. Voorheen voedde The Cradle alle kinderen van Coronation Park, nu komen deze kinderen met hun ouders naar Ikusasa en krijgen ze hier te eten of kleren, eigenlijk alles wat ze nodig hebben. Ikusasa voedt 140 mensen per dag, om één uur alle volwassenen en om half drie alle kinderen.

Vetkoek
Ook heb ik voor het eerst vetkoek gegeten. Een echt Zuid-Afrikaans gerecht. Het lijkt een beetje op een oliebol maar dan zonder rozijnen en het is plat. Het deeg wordt goud- tot donkerbruin gefrituurd en daarna opengesneden en gevuld met gehakt. Erg lekker en veel beter dan Zuid-Afrikaanse biltong!

Gold Reef City
Zaterdag 28 mei zijn we (Rianne en ik) samen met Shana, J.D en twee collega’s van Shana naar Gold Reef City gegaan. Een groot pretpark, vlakbij Johannesburg. Om 12uur zoiets kwamen we aan en zijn we wat gaan eten. Shana had een paar pizza’s besteld, zodat iedereen een stuk ervan kon nemen. Erg lekker om weer eens pizza te eten. Onder het eten, kwam een optocht langs, waarin vrouwen in bijpassende kledij waren aan het dansen. Daarna kwamen een paar Zuid-Afrikaanse mannen in groen-gele pakjes hun kunsten vertonen onder het genot van Zuid-Afrikaanse muziek. Het waren net cheerleaders, die een piramiden van mensen maakte. Ook gingen ze limbodansen met vuur. De foto’s en filmpjes beschrijven waarschijnlijk beter wat ik bedoel.

Rond een uur of één was het tijd voor de eerste attractie: The Jozi Express, hier zijn we met z’n allen ingegaan. Een trein die nogal scherpe bochten maakte en je het gevoel gaf of je eruit ging vallen. Dit was voor velen ook meteen de laatste attractie.

Met Shana en J.D ben ik nog in de Miner's Revenge, Golden Loop en de Anaconda geweest, ook al waren dit de attracties met de hoogste fear factor, de shelves ( van zo’ n karretjes die ronddraaien op een ronddraaiende schijf) kreeg ik toch de meeste angst. Helemaal heen en weer gegooid, stapte ik uit het karretje en rechtlopen was er even niet meer bij.

Als afsluiting zijn we met z’n allen nog even in de Raging River Rapids gestapt, dit was niet het beste idee van de middag. Iedereen was kletsnat door de watervallen en aangezien de zon niet meer scheen was het ook best wel koud. Je kunt de laatste paar dagen wel merken dat de winter er aankomt. Het is dan nog wel 16 graden, maar als de zon niet schijnt is het erg koud. Er waait hier een ontzettend koude wind en meestal is het binnen kouder dan buiten. Huizen zijn hier namelijk niet zo goed geïsoleerd als in Nederland en verwarming kennen ze hier niet. Dus daarom gebruiken we maar een paar extra dekens als we gaan slapen
Zoals de naam al beschrijft, Gold Reef City, zijn we ook nog even allemaal huisjes van mijnwerkers gaan bezichtigen. Er was ook een gezin uit Nederland en in de eetkamer stond een Delfts Blauw servies uitgestald.

Om vijf uur ging het park dicht en zijn we nog even warme chocomel gaan drinken bij het casino van Gold Reef City. Even lekker opwarmen. Omdat Shana 18mei jarig was geweest, hebben we haar nog op taart getrakteerd en kwam de bediening voor haar zingen.

Dit was het weer voor deze week, mijn volgend verhaaltje zal vast en zeker over Kruger National Park gaan. Zin in!

Ps. Na ongeveer zes weken en heel veel telefoontjes later, heb ik dan toch eindelijk mijn VISUM!